จู่ๆ ก็เกิดระลึกขึ้นมาว่า ทศวรรษ 2010s กำลังจะจบลง เรากำลังจะก้าวเข้าสู่ยุค 2020s ในอีกไม่กี่วัน
และเป็นเวลา 20 ปีแล้วที่เราขึ้น “สหัสวรรษใหม่” New Millennium มาเมื่อปี 2000
20 ปีถือเป็นช่วงเวลาอันยาวนาน แต่ก็เป็น 20 ปีที่รู้สึกว่าแสนสั้น
เอาจริงแล้วผมจำเหตุการณ์ในปี 2000 ได้ดีกว่าปี 2010 ด้วยซ้ำ
ก่อนปี 2000 จะเริ่มต้น เราเห็นมิวสิควิดีโอ Waiting for Tonight ของ J.Lo ที่พูดถึง “คืนมหัศจรรย์” ที่คนทั้งโลกรอคอย
ช่วงเวลานับถอยหลัง ผู้คนเฝ้าจับตาเหตุการณ์ Y2K ว่าจะเกิดปัญหาใดๆ หรือไม่ ก่อนเข้าสู่ปี 2000 อย่างน่าตื่นเต้น
พอมาถึงปี 2010 ต้องใช้เวลาระลึกชาติกันนานทีเดียวว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมจำปี 2009 ได้เพราะเพิ่งเรียนจบ กลับมาไทยช่วงปลายปี 2008 และเปิดบริษัทเองครั้งแรกในช่วงต้นปี 2009
เหตุการณ์ในปี 2010 ถ้านึกเอาแบบไม่มีตัวช่วย เกิดเหตุการณ์ล้อมปราบเสื้อแดงปี 2553 ตอนสงกรานต์ผมเดินทางไปแอฟริกาใต้แบบหวั่นๆ หว่าจะไปถึงสนามบินได้หรือไม่ จะมีเคอร์ฟิวหรือเปล่า และสุดท้ายพบว่าเคปทาวน์สวยมาก เดินไปดูสนามฟุตบอลโลกที่อยู่ใกล้ๆ สร้างเสร็จแล้วแต่ยังไม่เปิดใช้งาน
สเปนชุดไร้เทียมทานคว้าแชมป์โลกที่โจฮันเนสเบิร์ก ช่วงขากลับเกิดเหตุภูเขาไฟระเบิดที่ไอซ์แลนด์ ทำให้เที่ยวบินจากยุโรปหายไปหมด (แต่เราบินไปเอเชียกลับได้) จากนั้นก็จำเหตุการณ์ในปี 2010 ไม่ได้อีกสักเท่าไร
ปี 2011 ช่วงกลางปี ยิ่งลักษณ์ชนะเลือกตั้ง ยังจำได้ว่าเดินถ่ายป้ายหาเสียงตามถนนแล้วมาเขียนสกู๊ป ช่วงปลายปีน้ำท่วมใหญ่ ในจังหวะที่เดินทางไปธุระยาวขอนแก่น และตอนหลังก็อพยพไปโคราช
ถ้านับตามเหตุบ้านการเมือง ทศวรรษ 2010s แบ่งออกได้เป็น 2 ครึ่ง คือ ครึ่งแรกช่วงรัฐบาลประชาธิปไตยที่มีความวุ่นวายมากมาย และครึ่งหลัง หลังจากรัฐประหารปี 2557 (2014) ที่อึมครึม อึดอัด และไม่มีความหวัง เราอยู่กับมันมาเกือบ 6 ปีแล้ว และยังไม่มีทีท่าว่าจะจบลง เรากำลังจะเข้าสู่ยุค 2020s แบบที่ไร้อนาคตเหมือนเดิม
ถ้ามองในแง่ชีวิตส่วนตัว ทศวรรษ 2010s คือการก้าวเข้าสู่ adulthood อย่างสมบูรณ์ เปลี่ยนผ่านจากยุคแสวงหาในวัย 20 สู่ความเป็นผู้ใหญ่ในวัย 30 มีเรื่องราวมากมายทั้งการสร้างธุรกิจ การแต่งงาน มีลูก สร้างครอบครัว
ผู้ใหญ่ที่เคารพท่านหนึ่งเคยสอนไว้ว่า คนเรามีช่วง prime คือในวัยประมาณ 30-40 เพราะถือเป็นจุดที่สั่งสมประสบการณ์มามากพอ แต่ก็ยังมีความสด ความเฉียบคมอยู่
ทศวรรษ 2020s เป็นการก้าวผ่านอีกครั้งสู่วัย 40 ก็หวังว่าจะใช้เวลาที่เหลืออย่างคุ้มค่า (และทำได้ดี) ในขณะเดียวกันก็หวังว่าบ้านเมืองจะดีขึ้น และมองเห็นอนาคตอีกครั้ง