เนื่องจากไม่ได้เป็นแฟนหนัง Marvel Cinematic Universe อะไรขนาดนั้น (ไม่ได้ดูก็หลายเรื่อง) เปิด Spiderman: Homecoming มาดูตอนนั่งเครื่องบิน ด้วยความคาดหวังว่าเราจะได้เจอเรื่องราวเริ่มต้นของ Spiderman (ลุงโดนฆ่า ตัวเองโดนแมงมุมกัด) แต่ปรากฏว่าฉากแรกกลับเป็น Peter Parker วัยรุ่นมาถ่าย vlog เย้วๆ ก็ถึงกับเป็นงง
เลยระลึกชาติได้ว่าอ๋อ Spiderman ภาคนี้มันเริ่มนับจาก Captain America: Civil War นี่หว่า แถมเป็นเรื่องที่ดันเคยดูพอดี เลยพอต่อเรื่องติด
โดยสรุปคือเป็น Spiderman ฉบับตีความใหม่ให้สดใสวัยรุ่นขึ้น ถือว่าฉีกแนวดี แปลกใหม่ ค่อนข้างประทับใจ
- ปมหลักของเรื่องคือ “ผู้ใหญ่ไม่ฟังเด็ก” ซึ่งในเคสนี้คงหมายถึง Peter Parker กับ Happy Hogan มากกว่าที่จะเป็น Tony Stark
- ในอีกด้านก็เป็นหนัง coming of age แบบเล็กๆ ของฝั่งเด็กคือ Spiderman
- สาวในฝันของ Peter Parker ภาคนี้เป็นคนใหม่คือ Liz แม้ไม่ได้ลงเอยกันก็ตาม แต่ถือว่าแปลกใหม่ดี ตอนดูก็รู้สึกแบบ เออ ไม่ต้องตามขนบ Marry Jane แบบเดิมดีนะ อย่างไรก็ตาม มาอ่านใน Wiki ทีหลังว่าสาวเนิร์ดอีกคนนั่นคือ MJ ฉบับตีความใหม่ (ซึ่งจะมีบทต่อในภาคหน้า) ยิ่งรู้สึกว้าว
- ส่วนประเด็นเรื่องป้า/น้าของ Peter Parker ยังสาว ตอนแรกดราม่า แต่พอเป็น Marisa Tomei ตึบทกระจุย คนก็น่าจะเลิกด่ากันหมดแล้วมั้ง (Only You นี่เป็นหนังสุดประทับใจของผมเรื่องหนึ่งเลยนะ ซึ่งพระเอกก็คือ Robert Downey ด้วย)
- Vulture ก็มีที่มาที่ไปน่าประทับใจดี มี plot twist เรื่อง Vulture เป็นพ่อของ Liz ด้วย อันนี้ดีเกินคาด
- ฉากที่ชอบคือตอนเดินเข้างานพร็อมแบบที่ Peter ตกใจเรื่อง Vulture แล้วใช้เรื่องเสียงเงียบอยู่นอกห้องเต้นรำ พอเปิดประตูเข้าไปแล้วเปลี่ยนเป็นเพลงเต้นรำ (ที่คอนทราสต์กันมากๆ)
- ข้อเสียของเรื่องนี้คงเป็นว่า ฉากต่อสู้ climax กับตัวร้ายมันด้อยๆ ไปนิดนึง แต่การที่ใช้ฉากเครื่องบิน stealth ยุคใหม่ใช้กล้องพรางตัว ก็แปลกใหม่ดีอีกเหมือนกัน
- การที่ให้ “ชุด” ของสไปเดอร์แมนเป็นผลงานวิศวกรรมของ Stark Industries ก็สมเหตุสมผลดี และการที่ซีนหลังๆ เป็นการต่อสู้โดยใช้ชุดดั้งเดิม ไม่ต้องมีพลังจากชุดพิเศษก็เป็นการเขียนบทที่ดีเลย