กำลังอ่านนิยายจีน “หาญท้าชะตาฟ้า ปริศนายุทธจักร” (Qing Yu Nian) ของมาวนี่ (MaoNi) ที่แปลโดย น.นพรัตน์ และพิมพ์โดย สยามอินเตอร์
นิยายยังไม่จบ แต่มีประเด็นถึงขั้นต้องเอามาเขียนบันทึกไว้ก่อน
นั่นคือเหตุการณ์ในภาค 2 เล่ม 5-6-7-8 ถือว่าเป็นหนึ่งใน “มาสเตอร์พีซ” ของนิยายประเภทนี้เลยทีเดียว
{{สปอยล์}}
หาญท้าชะตาฟ้าฯ เป็นนิยายแนวเกิดใหม่ต่างโลก ที่ไม่ได้เป็นการย้อนอดีตไปในประเทศจีนตามประวัติศาสตร์ แต่เป็นโลกในจินตนาการที่คล้ายกับประเทศจีน นั่นคือ มีสภาพภูมิศาสตร์เหมือนกับประเทศจีน (มีแม่น้ำใหญ่ มีมณฑลชานตุง เจ้อเจียง) แต่มีรายละเอียดต่างไปนิดหน่อย เช่น มีภูเขาเฉพาะของในเรื่อง
บริบทในเรื่องก็ต่างออกไปคือ เกิดขึ้นในยุค “ราชวงศ์ชิ่ง” ซึ่งเป็นราชวงศ์สมมติไม่อิงกับราชวงศ์ใด ทำเลที่ตั้งของเมืองหลวงนั้นไม่แน่ชัดนัก (แต่กะๆ เอาเองว่าน่าจะเป็นลั่วหยางหรือไคฟง)
หลังจากบิ้วกันมาตลอดทั้งเรื่อง ฝ่ายของพระเอก “ฟ่านเสียน” และฝ่ายคู่ต่อสู้คือแม่ยาย “จ่างกงจู่” สร้างพลังสภาวะสั่งสมกันมาหลายเล่ม ก็ได้เวลาของการปลดปล่อยพลังและถาโถมเข้าใส่กัน ซึ่งตรงนี้ มาวนี่ เขียนออกมาได้อย่างน่ามหัศจรรย์ เพราะมันเรียลมากและน่าตื่นเต้น น่าติดตามมาก
- เล่ม 5: เริ่มจากเหตุการณ์ในเล่ม 5 ที่ฮ่องเต้ล้างตำหนักของจ่างกงจู่ แล้วตามด้วยการเสด็จประพาสภูเขาต้าตงซาน เพื่อเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อเหล่ายอดฝีมือ
- เล่ม 6: การปะทะกันของเหล่ายอดฝีมือบนภูเขา เหตุการณ์ “ฮ่องเต้สวรรคต” และการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในนครหลวง โดยที่ไทเฮาเป็นผู้กำหนดสถานการณ์ ในช่วงที่ยังไม่ชัดว่าใครคือรัชทายาท
- เล่ม 7: ฟ่านเสียน “รัฐประหาร” ยึดอำนาจวังหลวง และเตรียมทำศึกที่หน้าเมืองพระราชวัง กับกองทัพของจ่างกงจู่
- เล่ม 8: ถือเป็นไคลแมกซ์ของเหตุการณ์ arc นี้คือ สงครามยึดพระราชวัง การหักหลังของ “เยี่ยฉง” การเฉลยเบื้องหลังการจัดฉากของฮ่องเต้ และความตายของจ่างกงจู่
สิ่งที่น่าชื่นชม (และน่าเรียนรู้ในแง่ของนักเขียน) คือ “ลีลา” การเล่าเรื่องของมาวนี่ ที่นำเหตุการณ์อันสลับซับซ้อน เปลี่ยนพลิกไปมาตลอดเวลา มาเล่าแบบให้น่าตื่นเต้นและชวนลุ้นได้มากกว่าเดิม โดยใช้เทคนิคการเขียนที่ตัดเหตุการณ์บางช่วงออกไปก่อน แล้วนำเหตุการณ์บางช่วงที่เกิดทีหลังมาเล่าก่อน แบบไม่เรียงลำดับเวลา
ส่วนการสร้างพลังสภาวะของตัวละครฝ่ายต่างๆ ในช่วงก่อนการปะทะกัน ก็น่าสนใจไม่แพ้กัน เพราะการบิ้วปม บิ้วประเด็นต่างๆ รอเอาไว้เยอะๆ ก่อนจะปลดปล่อยพลังเหล่านี้มาปะทะใส่กัน มันยิ่งทำให้การปะทะกันดูสมจริงมาก และคนเขียนต้อง “มือถึง” ถึงจะทำได้
ที่เหลือก็รอดูว่า ในเล่มต่อๆ ไป หลังจบองค์นี้แล้ว (จ่างกงจู่ที่เป็นตัวละครสำคัญตายแล้ว) เรื่องราวจะดำเนินไปอย่างไรต่อ พลังสภาวะที่สร้างขึ้นมาแล้ว ใช้หมดไปแล้ว จะมีอะไรตามมาต่อไป